Gutbucket (B) Blues Missy Sippy Gent (07-02-2023) reporter: Marcel & photo credits: Marc Blues Photogrphy info club: Missy Sippy © Rootsville 2023

Iets meer dan twee jaar na hun laatste passage in mijn favoriete Gentse joint, kwamen ze nu terug full force. Ik vermoedde dat ze weer heel sterk uit de hoek zouden komen en ik keek dus ook vol verwachting uit naar deze gig. Ik heb het hier namelijk over Gutbucket.

Gutbucket was een trio, maar is ondertussen een kwartet geworden en dat bestaat uit Remko Van Damme (ook wel gekend als Black Label, als hij het songbook van Robert Johnson ten gehore brengt), Michael Trompeneers op drums, Rik Lenaerts aan de contrabas en we verwelkomen een nieuw lid blijkbaar met de ons welgekende Bart Jult op gitaar (gekend van Blue Riot Combo). Het viertal  brengt originele songs gebaseerd op de rauwe Delta blues van de Mississippi, met een verwijzing naar helden als Robert Johnson of Son House, maar met een hedendaagse injectie van rock en soul.

Het resultaat is verfrissend nieuw maar tegelijk ontegensprekelijk rauw en authentiek. Het ultieme doel van hun songs is echter om toegankelijke melodieën te brengen met aanstekelijke ritmes - kortom pure rudimentaire muziek waar het spelplezier vanaf spat. 

Niet zoveel volk komen opdagen voor dit optreden. Maar zoals altijd zouden op het einde van de avond, de afwezigen alweer ongelijk krijgen, want ze hadden een schitterend optreden gemist. Remko, gewapend met zijn dobro, zette de avond in met ‘Kicking Stones’, gevolgd door ‘Devils Train. En het was van in het begin “patat-der-op”. Zeer gedreven, energiek, rauw en ruig en daar had de aanwezigheid van Bert Jult zeker mee te maken. Mooie toevoeging aan het geheel. Fijn om te weten is dat alle nummers van eigen hand zijn. Geen covers maar het echte werk. Songs uit het leven gegrepen over treinen, drank en verloren liefdes.

Knappe melodieën zoals in ‘Drinkin’ Song of ‘ Down In Mississippi’, ondersteund door de meest coole ritmesectie die er bestaat waarschijnlijk en een Bart Jult die soms van de wereld lijkt te zijn al hij zijn snaren beroert. Professioneel is de beste omschrijving en perfect op elkaar ingespeeld. Tegen het einde van de eerste set nam Remko zijn “strijkplank” ter hand ofte zijn lapsteel en kregen we twee schitterende songs, te beginnen met ‘Smokestack Blues’ met een knipoog naar de grote Howlin Wolf en ‘Feel So Sad’. Knap en voor een liefhebber van Deltablues zoals ik, was het genieten geblazen.

Na het rondgaan van de “hoed” (support your local bluesband) en het bijtanken van de lege glazen, waren we klaar voor ronde 2. En alweer kregen we waar voor ons geld, te beginnen met een zeer stevige ‘Rocks And Gravel’, ‘Mind Like Hell’, ‘Long Gone’, ‘Shake It’ en ‘Long Black Hair’. Het hoge niveau bleef aangehouden en je zag de aanwezigen genieten. Dit was blues met de grote “B”. Remko en Bart weten elkaar op het podium perfect te vinden en het is net of ze al jaren met elkaar spelen. Het betere werk dus.

Niet veel trage songs vandaag, ik denk slechts 2 op de hele avond, de rest barstte van energie en wie de voeten kon stilhouden bij deze aanstekelijke miuziek, moet dringend een dokter raadplegen. Het einde van het optreden kwam stilaan in zicht maar met onder andere de stevige boogie ‘Heart In Mississippi’ werd nog stevig van jetje gegeven. Dit was er weeral eentje om in te kaderen.  The blues is not dead baby! Hell no en dat werd vanavond alweer bewezen door dit geweldige muzikale viertal, die de blues spelen vanuit de buik. Iedereen had genoten van een fijne avond, dus alweer bedankt Missy Sippy om de mannen naar Gent te halen, het was weer genieten geweest. En niet te vergeten gasten: “C’est du Belge!!!!”

Tot de volgende jongens en meisjes !!

Marcel